❄️ Kinezjologia Edukacyjna Paula Dennisona Ćwiczenia

KURS KWALIFIKACYJNY :: SZKOLENIE PSYCHOLOGICZNE TEMAT: Kinezjologia Edukacyjna - Metoda Dennisona (kurs łączny: I° i II°) POBIERZ FORMULARZ ZGŁOSZENIOWY: https://tiny.pl/7ll5k TERMIN: 19 - 21.11.2021 (piątek, sobota, niedziela) GODZINA: 15:00 - 20:00 - piątek 09:00 - 19:00 - sobota 09:00 - 18:00 - niedziela LOKALIZACJA: Forma online (w przypadku ograniczeń związanych z COVID lub Forma W kolejnych artykułach postaram się rozwinąć temat i objaśnić, czym się różnią różne rodzaje kinezjologii, takie jak kinezjologia edukacyjna, behawioralna, neurokinezjologia, czy też kinezjologia stosowana. Będę pisał też o ćwiczeniach proponowanych przez dra Paula Dennisona i ich skuteczności w pracy terapeutycznej przede Metoda Dennisona Paul Dennison przy pomocy swej metody udowadnia, że uczenie się, rozumowanie, myślenie nie jest wyłącznie sprawą mózgu. Procesom tym towarzyszy rozwój fizyczny, przez to również wzrost możliwości umysłowych (warto sobie przypomnieć chociażby rozwój w okresie niemowlęcym). Kinezjologia edukacyjna (KE) zwana także gimnastyką mózgu to praktyczny i dynamiczny system ćwiczeń mający na celu, poprzez proste ruchy ciała, zintegrowanie funkcji mózgu. Metoda ta łączy trzy tradycyjne pojęcia - rozwój, wychowanie i terapię. Opracował ją Paul Dennison, doktor Uniwersytetu Południowej Kaliforni, wraz z żoną Alfabetyczne ósemki, przekraczanie linii środka ciała, ćwiczenia dla dyslektyków i dysgrafów. * Gimnastyka Mózgu dr Paula Dennisona – Kinezjologia Edukacyjna (dla dzieci, młodzieży i dorosłych, a zwłaszcza dla seniorów) 10 min – Powitanie, realizacja ćwiczeń wprowadzających PACE. 10 min – Ustalenie i zapisanie CELU. Jul 10, 2018 - Kinezjologia edukacyjna - webmama.plKinezjologia edukacyjna zwana również gimnastyką mózgu to metoda stworzona przez Paula Dennisona. Istnieje już 30 lat i j Metoda Paula E. Dennisona, znana także po d nazwą Niektóre proponowane przez niego ćwiczenia r uchowe Kinezjologia edukacyjna w świetle najnowszych badań o mózgu [w:] K. Korab (red 1. Pozycja wyprostowana, ręce w górze, nogi rozstawione na szerokość bioder. 2. Robimy bardzo wolny skłon zginając kolana, gdzie ręce przekładamy powoli do tyłu – do pozycji. „narciarza” przed wyskokiem; Pięty trzymają się podłoża. 3. Powolny powrót do pozycji wyjściowej. Metoda Dennisona – pozycje, ćwiczenia w domu Ćwiczenia dostosowane są do potrzeb konkretnego dziecka. Jest ich 26 i mają na celu poprawę kondycji i koordynacji ruchowej, normalizację niewłaściwego napięcia mięśniowego oraz relaksację dziecka. Ćwiczenia podzielono na cztery grupy: Ćwiczenia Dennisona wydłużające ks7fI68. Opublikowano: 11 listopada 2011 Kinezjologia edukacyjna ,,to nauka o ruchu” jak ją określił sam autor P. Dennison. Jest to praktyczny i dynamiczny system, który wykorzystuje proste ruchy ciała, żeby zintegrować funkcję mózgu. Nazywana jest także ,,gimnastyką mózgu”. Dzięki wykorzystaniu ćwiczeń, wszystkie części mózgu włączają się i współpracują, żeby poprawić każdą wybraną umiejętność. Jest to metoda poprawiająca efektywność uczenia się, komunikowania, kreatywności oraz wydajności pracy. Ćwiczenia pomagają opanować stres, zapewniają prawidłową korelację między umysłem i ciałem. PUNKTY NA MYŚLENIE Stajemy swobodnie w lekkim rozkroku. Jedną dłoń kładziemy na pępku, drugą masujemy dwa punkty, są to wgłębienia znajdujące się tuż pod obojczykami po obu stronach mostka (20-30s), spokojnie oddychamy. Zmieniamy ręce. Dzięki temu ćwiczeniu zwiększamy przepływ energii, poprawiamy równowagę lewej i prawej strony ciała, odprężamy się i aktywizujemy. RUCHY NAPRZEMIENNE Ćwiczenie polega na naprzemiennym marszu w miejscu: unoszenie nogi zgiętej w kolanie i dotykanie przeciwną ręką, zginanie nogi z tyłu i dotykanie do stopy przeciwną ręką, unoszenie nogi zgiętej w kolanie i dotykanie do kolana łokciem przeciwnej ręki. Aktywizuje działanie mózgu, koordynuje pracę rąk, podwyższa zręczność rąk, usprawnia narząd wzroku, poprawia wymowę, pisanie, słuchanie, czytanie i rozumienie, zwiększ koordynację prawej i lewej strony ciała. POZYCJA DENISSONA (zwana też pozycją Cooka) Cel, to przekroczenie linii środka, jak największe skręcenie ciała. Stajemy swobodnie, krzyżujemy nogi w kostkach. Ręce wyciągamy przed siebie krzyżujemy w nadgarstkach, palce splatamy. Teraz splecione ręce wykręcamy i opieramy na mostku – oddychamy. Ćwiczenie pomoże w rozładowaniu stresu, przywraca koncentrację poprawia wymowę i uważne słuchanie. LENIWE ÓSEMKI Rysujemy ósemkę (leżącą) naprawdę lub w wyobraźni kierunek, zawsze do góry w lewo. Można robić ósemki oczami zawsze bardzo powoli oddychając głęboko. Możemy rysować kciukiem przed sobą w powietrzu lub obiema rękoma. Schemat leżącej ósemki kojarzy się z dwiema półkulami mózgu a jednym z ważnych elementów tego ćwiczenia jest właśnie integracja i aktywizacja zasobu obu półkul. SŁOŃ Ósemka rozruszająca całe ciało. Stajemy w rozkroku. Prostujemy rękę przed siebie ( to trąba słonia). Do boku przykładamy ucho z taką siłą, aby utrzymać kartkę. Wykonujemy w powietrzu ósemki (początek w górę w lewo). Druga ręka oparta na kości ogonowej (ogonek słonia). Kolana miękko balansują, oddychamy głęboko. Ćwiczenie to znakomicie relaksuje mięśnie szyi i barków, a ponadto poprawia wzrok, pisanie, czytanie, słuchanie, koncentrację. Wskazane dla dyslektyków. KREATYWNE BAZGRANIE Rysowanie tego samego obrazka obiema rękoma jednocześnie. Głęboka relaksacja ramion i oczu. KAPTUREK MYŚLICIELA Odwijamy ucho z góry do dołu zamykamy oczy i słuchamy. To samo robimy z drugim uchem. Pobudza cały mechanizm słuchu, pobudza pamięć. Przydatne w zapamiętywaniu informacji. Stymulacja receptorów w uchu zewnętrznym pobudza cały mechanizm słuchu. ENERGETYCZNE ZIEWANIE Ćwiczenie polega na masowaniu mięśni wokół stawu skroniowo-żuchwowego (między szczęką a żuchwą) w czasie ziewania. Ćwiczenie rozluźnia cały obszar twarzy. Wspomaga efektywniejszą werbalizację i komunikację. Wskazane u dzieci z trudnościami w czytaniu. SOWA Uchwyt dłonią ramienia przeciwległej ręki, ścisk mięśnia, głęboki oddech, głowa Zostaw odpowiedź Musisz się zalogować aby móc komentować. Autor: Czytelnik Portalu Pedagogika SpecjalnaOpublikowano: 16 sierpnia 2016 roku. Paul Dennison (ur. 1941 Kalifornia) jest twórcą kinezjologii edukacyjnej, nazywanej gimnastyką mózgu. Jest to prosta i interesująca metoda terapii zajmującej się różnorakimi zaburzeniami: ruchowymi, uwagi czy trudności w nauce czytania i pisania. Równie z dobrym skutkiem można stosować tę metodę u uczniów zdolnych, młodzieży, osób starszych, indywidualnie i w grupie, niezależnie od wieku i sprawności fizycznej. Według autora, ta metoda „skutecznie uczy i pokazuje w praktyce możliwości wykorzystania naturalnego ruchu fizycznego, niezbędnego do organizowania pracy mózgu i ciała w celu rozszerzania własnych możliwości. Ma korzystnie wpływać na stan równowagi psychicznej, poczucie własnej wartości, lepszą organizację wewnętrzną i zewnętrzną, komunikację ze sobą i z innymi, i w konsekwencji dawać łatwość w porozumiewaniu się, umiejętność podejmowania właściwych decyzji we właściwym czasie, redukcję stresu i naukę szybkiego sposobu rozluźniania się” (wikipedia). Kinezjologia edukacyjna wykorzystuje proste i atrakcyjne dla dziecka ćwiczenia fizyczne opracowane w taki sposób aby zintegrować pracę ciała i umysłu. Gdy mózg jest w stanie równowagi, ożywają naturalne mechanizmy, przywracające harmonię funkcjonowania. Metoda ta opiera się na zestawach, bądź elementach ćwiczeń ruchowych, które oddziaływują pobudzająco na obie półkule mózgowe i system nerwowy. Ćwiczenia można podzielić na cztery zasadnicze zestawy: ćwiczenia wprowadzające ćwiczenia na przekroczenie linii środka ćwiczenia rozciągające ćwiczenia energetyzujące Wszystkie ćwiczenia proponowane przez P. Dennisona należy wykonywać starannie, dość powoli, w urozmaicony sposób i wykorzystując swoją wyobraźnię. Ćwiczenia wprowadzające Ruchy naprzemienne – Ten rodzaj ćwiczeń jest lubiany przez dzieci. Jest bardzo prosty do wykonania i wymaga połączenia ruchu ręki z przeciwległym kolanem. Ćwiczenie przypomina chodzenie w miejscu. Naprzemiennie, raz lewym łokciem dotyka się prawego kolana i odwrotnie, prawym łokciem lewego kolana. Pozycja Cooka – To ćwiczenie rozpoczynamy zakładając lewą nogę na prawą w taki sposób, aby oprzeć kostkę na kolanie prawej nogi. Następnie prawą ręką należy objąć lewą nogę pod palcami. W takiej pozycji należy siedzieć oddychając z zamkniętymi oczami. W następnym etapie ćwiczenia, zmieniamy nogę. Ćwiczenia na przekroczenie linii środka Leniwe ósemki na kilka sposobów – w tym ćwiczeniu koncentrujemy się na ruchu oczu i koordynacji ręki. Leniwe ósemki wodzone kciukiem – Należy stanąć w pozycji prostej i wyciągnąć przed siebie lewą rękę kierując kciuk do góry. Następnie „kreślić kciukiem” w powietrzu znak leniwej ósemki wodząc oczami za ręką. Ruch zaczynamy w lewą stronę do góry. To samo powtarzamy prawą ręką. Aby podnieść stopień trudności tego zadania, można rysować leniwe ósemki obiema rękami jednocześnie. Leniwe ósemki pisane, bądź rysowane kredką – W tym ćwiczeniu należy narysować (najlepiej na dużym) kartonie nieprzerywalnym ruchem leniwą ósemkę. Zadanie wykonujemy po (umownej liczbie) kilka razy każdą ręką: pięć razy lewą, następnie pięć razy prawą. Podobnie jak w ćwiczeniu powyżej, można utrudnić sposób wykonywania tego ćwiczenia rysując leniwe ósemki dwoma rękoma naraz. Leniwe ósemki alfabetyczne – To ćwiczenie polega na narysowaniu leniwej ósemki i wpisaniu do niej liter alfabetu. Proponuję urozmaicenie ćwiczenia poprzez wpisanie co drugą literę występującą w alfabecie: „a, c, e” do części lewej, do części prawej „b, d, f” itd. Słoń – W tym ćwiczeniu, należy stanąć w pozycji wyprostowanej, w lekkim rozkroku, a następnie wyciągnąć lewą rękę przed siebie w przód, (grzbiet dłoni zwrócony do góry), głowę położyć uchem na ramieniu wyciągniętej ręki. W takiej pozycji zaczynamy „rysowanie w powietrzu” leniwej ósemki. Po chwili, ćwiczenie wykonujemy prawą ręką. Motyl na suficie – Tutaj podnosi się do góry głowę i patrzy na sufit. Należy „nosem rysować leniwe ósemki na suficie. Ćwiczenia rozciągające Przyciskanie dzwonka – Należy stanąć w pozycji wyprostowanej, odstawić lewą nogę do tyłu stawiając ją na palcach. W momencie wydechu zgiąć w kolanie nogę stojącą z przodu (prawą), a piętę tylnej (lewej) nogi próbować postawić na podłodze. Natomiast na wdechu podnosić się i prostując przednią nogę oraz podnosząc piętę tylnej nogi, która powinna być wyprostowana. Po tej części ćwiczenia, trzeba zmienić nogi. Ćwiczenie wydaje się skomplikowane, ale w istocie jest proste i przyjemne w wykonywaniu. Sowa – Jedną ręką należy chwycić dość mocno mięśnie przeciwległego barku, głowę powoli odwracać w lewo, a potem w prawo, podbródek pozostaje prosto. Należy wykonać wdech, gdy głowa jest w maksymalnym odchyleniu. Wydech wykonuje się w czasie obrotu głowy. Aktywna ręka – W tym ćwiczeniu podnosi się rękę do góry i chwyta ją drugą ręką. Podniesiona ręka stawia opór ręce trzymającej na wydechu w kierunkach: w stronę głowy, do przodu, do tyłu, od strony ucha. Potem należy zmienić rękę. Ćwiczenie tak jak poprzednie należy powtórzyć kilkakrotnie. Wahadło – Jest to proste ćwiczenie, polegające na opuszczeniu podbródka maksymalnie w dół, następnie poruszaniu powoli głową od jednego do drugiego ramienia. Kobra – Należy usiąść na krześle trzymając sylwetkę rozluźnioną, a dłonie oprzeć na stole. Oddech powinien wyglądać tak jakby od dołu kręgosłupa. W tym ćwiczeniu należy zwrócić szczególną uwagę na swobodnym oddechu. Ćwiczenia energetyzujące Energetyczne ziewanie – W tym rodzaju ćwiczenia, należy położyć palce obu rąk na połączeniu żuchwy ze szczęką (poczuje się to miejsce otwierając i zamykając usta). Należy masować te miejsca i jednocześnie dość szeroko otwierając i zamykając usta oraz udawając ziewanie. Po kilku powtórzeniach ziewanie „na niby” powinno zmienić się w prawdziwe. Kapturek myśliciela – Wskazującymi palcami i kciukami chwytamy małżowiny uszne i masujemy je lekko odciągając do tyłu i lekko ściskając. Masaż małżowin zaczynamy kierować od części górnej do dolnej. Energetyzator – Należy usiąść na dość miękkim podłożu w siadzie skrzyżnym (po turecku). Na wydechu opuszcza się głowę i robi koci grzbiet – zachowując kierunek od góry do dołu. Bibliografia: – Dzionek Elżbieta, Kinezjologia edukacyjna, Wyd. Impuls, Kraków 2007 – Hannaford Carl, Zmyślne ruchy, które doskonalą umysł. Podstawy kinezjologii edukacyjnej, Oficyna Wyd. Medyk, Warszawa 1998 – – – Autorki: Renata Kanwiszer, Katarzyna Wiktorek Materiał nadesłany przez Czytelniczki portalu Pedagogika Specjalna – portal dla nauczycieli Inne pozycje z tej kategorii:

kinezjologia edukacyjna paula dennisona ćwiczenia